Ik ruik het meteen als ik vanmorgen de tuindeur opengooi. Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar hier schijnt een zonnetje, dwars door wat mistigheid heen en ik heb spinnenwebben in de tuin hangen van diamant. (Sorry Beatrix, verschil moet er zijn...)
Herfst ruik ik. Beetje vochtig, wat kruidig, heel stil.
Het geeft me meteen een knus gevoel. Vandaag ben ik de rest van de week weer de homemaker. En dat vind ik heerlijk.
Ik wil alle dagen wel homemaker zijn, maar dat laat het financiële plaatje nog niet toe, want we zijn aan het aflossen en hoe!
Drie dagen werken, wel een fijne job en ik ga zeker niet met tegenzin. Dat aflossen motiveert enorm.
Maar ik ben zo anders als ik werk... Zo anders als je dan thuiskomt. Je hebt je werk-sfeertje nog om je heenhangen, je werk-toon, je werk-ritme en je merkt dat je moet schakelen naar het huiselijke.
Dat is waarom zoveel (met name) vrouwen denk ik diep verlangen naar het mogen voeren van je huishouden als rechtgeaarde fiere roeping...als je dat wilt natuurlijk. (anders riskeer ik een boze brief van mw. Dresselhuys)
Maar wij vrouwen hebben wat minder te willen tegenwoordig. Er wordt ons wel wijs gemaakt dat we meer keuzes en vrijheden hebben, maar die hebben een grote emotionele prijs.
Want er 'moet' ondertussen heel wat. Je moet óók kostwinner zijn, je moet ook geschoold/gestudeerd zijn, je moet vlot zijn, een carriere hebben, moeder worden? Vrouwelijk zijn, jong blijven en met de beide benen op de grond staan-zijn.
Maar stel dat je dat nou helemaal niet wil? Wie zal dat betalen? Zoete lieve Gerritje, die is allang niet meer van deze tijd. Huisvrouw zijn, homemaker blijven is bijna een luxeartikel. Daar moet je wat voor over hebben tegenwoordig.
Ik schud dat werksausje vanaf woensdagavond wekelijks razendsnel van me af. Ik schakel, door wat uitgebreider te koken, glaasje wijn erbij. Ik pak bij de koffie een breiwerkje, doe iets met een lekker boek of wat tv als ik daar zin in heb. Dat is me heilig. Hèhè...
Donderdagochtend ben ik tot maandagochtend vol overgave homemaker.
Vandaag staat appelmoes maken op het programma, heb een zak vol appels gekregen dus frugal homemaking action. Héérlijk!
Dat huiselijkheid-gedoe is echt onbetaalbaar..en weet je als manlief vanmiddag thuiskomt verzucht hij steevast op de donderdag: 'Hè gezellig, wat ruikt het hier lekker' en dan ploft hij met een glimlach op de bank, meteen ontspannen. Hij weet het zelf niet, maar hij ruikt gewoon de homemaker.
Soms veranderen dingen diep van binnen helemaal niet.
Ik had hier inderdaad misschien beter weg kunnen blijven, maar op een bepaalde manier motiveert dit toch ook wel hoor! Want de financiën laten het nu niet toe om de hele dag homemaker te zijn, maar hard werken maakt dat misschien wel sneller mogelijk :-) Het huishouden is nu een taak, bijna een straf. Je komt immers altijd tijd tekort en het is nooit helemaal zoals je zou willen, hier dan. Als ik niet meer zou werken, dan zou ik me daarop storten en ik geloof dat ik daar echt wel genoeg voldoening uit zou halen.
BeantwoordenVerwijderenLekker hè, zo de tjd te willen/kunnen nemen voor huiselijke klussen?
BeantwoordenVerwijderenGeniet ervan
Groet
Oh wat herkenbaar. Dat thuisgevoel had ik,toen ik werkte in het weekend en de vakanties.Maar nu,als vutter geniet ik er hele dagen van.Groeten Izerina
BeantwoordenVerwijderenIk ben er ook gewoon ouderwets trots op dat de keuken mijn domein is en dat ik als vrouw des huizes een sfeer van warmte en gastvrijheid kan neerzetten.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het eigenlijk best erg dat je in deze tijd dat vaak moet verdedigen en dat het als minderwaardig wordt gezien.
Het binnenbrengen van een vette cheque is niet zaligmakend. Maar fijn thuiskomen wel.
Mmmm....lekker appelmoes!!
BeantwoordenVerwijderenTja, 't is raar. Andere moeders vragen steeds weer aan me: "Ben je nog steeds thuis?". Ik vraag aan hen toch ook niet telkens: "En? Nog steeds aan het werk?" Ik moet mezelf telkens verdedigen want de verwachting is anders.
Maar het is een keuze, en we moeten er echt wel wat voor laten, maar dat geeft niet.
En wat vind ik de titel prachtig: "Homemaker" ..... klinkt toch wel sjieker dan huisvrouw! Voel me helemaal in mijn nopjes met zo'n titel!
Heel herkenbaar! Ik zou ook best willen, maar de huizenprijzen zijn tegenwoordig zo hoog dat je of een rijke vent aan de haak moet slaan, of zelf een financiele bijdrage moet leveren. Of 10 jaar bij je moeder moet blijven wonen.
BeantwoordenVerwijderenJouw optie lijkt me het beste: genieten van de tijd die je wel hebt. Moest ik ook eens meer doen. En homemaker is inderdaad een mooi woord.
Heerlijk! Gelijk heb je hoor. Vind drie dagen werken leuk, soms te veel... Maar vanavond heb ik het met klein meisje (van drie, die onlangs mevrouw Dresselhuis ook al voor gek verklaarde, zie blog) geknuffeld en gepraat over wat we morgen gaan doen. Cakejes bakken en naar de bieb, volgens haar. Dat is zo geweldig.
BeantwoordenVerwijderenHelaas is het idd zo dat je als je een paar jaar terug een huis hebt moeten kopen, je dat bijna niet meer op 1 inkomen kon doen. Vroeger was elke moeder thuis. Altijd....
Heerlijk is het als je een beetje kan aanklooien en wat dingetjes zelf kan doen. Het brengt ook rust!
Ik was nog in de luxe positie dat ik tot ze naar school gingen bij mijn kinderen thuis kon blijven. Heerlijk........ Nu ze volwassen zijn vind ik het heerlijk om werk en thuis te combineren. Af en toe zou het iets minder mogen met het werk. Vandaag heb ik een vrije dag en kan genieten van het thuis zijn en wat aanrommelen.
BeantwoordenVerwijderenhi
BeantwoordenVerwijderenmmmh lecker!!!!
einen schönen und informativen blog hast du.
liebe grüße,
regina
reginassimplelife.blogspot.com
Wat mooi deze ode aan de 'homemaker'! Mag ik een brutale vraag stellen: zouden we dit stukje op Het Moederfront mogen plaatsen? Uiteraard met bronvermelding en een link naar je blog?
BeantwoordenVerwijderenJe verwoordt namelijk prachtig waar Het Moederfront voor staat.
Sinds ik niet meer buiten de deur werk voel ik me echt op mijn plek: thuis en in de keuken. Kan me niet schelen of dat ouderwets is. Kinderen zijn groot, alleen mijn hond van een jaar vraagt veel aandacht maar verder kan ik doen wat ik wil. Oke, mijn beperking zit wat in de weg: artrose, maar ik doe alles in mijn eigen tempo.
BeantwoordenVerwijderenManlief vindt het prima als ik werk maar heeft ook graag een schoon huis en lekker zelfgemaakt eten op tafel. Dus mocht hij kiezen en dat werd thuis werken voor mij. Daarnaast komt nog dat ik moeilijk voor een baas kan werken, ben toch het liefst eigen baas.
Ik vind je stukje dus helemaal niet raar, geniet er van.
Hoi,
BeantwoordenVerwijderenik zou nog steeds heel graag dit stukje op Het Moederfront zetten, omdat het zo prachtig past bij onze doelstelling. Als je dit leest, wil je ons dan mailen of het dit goed is?
tbm@thuisblijfmoeders.nl