Problemen waarvan je niet eens wist dat je ze had! (No Poo III)

ja dat is allemaal wel leuk met dat frugal leven. En van die ommeslagen in je keuzes, zoals met het No Poo verhaal, maar je scheept jezelf tegelijkertijd op met een probleem waarvan je niet eens wist dat je het had...want:

Mijn No Poo story is nog lang niet aan zijn eind. Ik begin er juist zeer enthousiast over te raken. Mijn haar zit héérlijk, het wordt werkelijk niet sneller smoezelig of vetter dan anders. Het duurt eerder een dag of twee langer voor ik er wat mee moet. Ook een hele fijne bijkomstigheid (noem het maar een bijkomstigheid poeh!) is dat ik lang niet zoveel last meer heb van een jeukerige hoofdhuid. Ja dat klinkt niet gezellig hè. Is het ook niet.
Ik herkende mijzelf nog wel eens in die mevrouw van de reclame die op haar eerste date onder tafel duikt om aan haar beeldig gekapte hoofdje te schurken, omdat de jeuk onhoudbaar was. Ze komt weer boven tafel met het hoofd van een kruintjes-cavia en dat is hét moment waarop Head and Shoulders je een razendfijne chemische oplossing gaat aanbieden in de trant van een shampoo met eucalyptisch extract. (daar zit weinig eucalyptis in, dat hoef je geen geleerde voor te zijn..)
Ik had ook vaak last van zó'n jeukerig hoofd, dat ik mijzelf wel eens letterlijk tot bloedens toe heb gekrabt en het is ook genant om in je haar te krabben in gezelschap. Dus je verbijt nog wel eens wat ongemak.
Maar oké, ik was begonnen met klagen bovenaan dit blogje en dat zou ik nader verklaren.
Het zit zo.
Ik zit nu met een hele range aan producten die ik eigenlijk niet eens meer wil aankijken.
Ze kijken mij wél aan. Vanaf schapjes in mijn badkamerkast en ook doordringend vanaf een plank onderin een voorraadkastje in de hoek van de slaapkamer.
Superstrakke aanbiedingen, die ik dácht heel frugal te hebben ingeslagen. Zodat ik voor wel een jaar gebakken zat met kwalitatief goede shampoo's e.d.
Ik was dan ook zeker niet van plan om in de rest van dit kalenderjaar nog op welke andere 'leuke' aanbieding in te gaan. Want dat kan ik erg goed. Die zelfbeheersing is er.
Maar nu heb ik dus een enorme tegenzin gekregen in deze chemische jeukloeders.
En als ik zie hoe verschrikkelijk weinig shampoo ik nu gebruik...het is een druppel ter grote van een uit de kluiten gewassen doperwt. Wél nog van de shampoo die ik met echte tegenzin ter hand neem. Mijn experiment is tenslotte nog maar piepjong. Maar ik wil zelfs die doperwt aan troep niet meer...
Maar daar staat op deze manier niet voor een kalenderjaar aan junkfood voor het hoofdhuidje, maar wel voor 5 jaar!
Ik heb dus een besluit genomen. Wel twee eigenlijk.
Het eerste is dat het dan maar even moet; ik gooi alle foams, gel's, lakken, boosters en andere toevoegingen voor het 'kapsel van het jaar' weg. Sorry voor het milieu maar ik beloof dat ik ze daarna niet meer aanschaf en dat het mijn final misdaad is ten opzichte van de natuur. De rommel wordt nu trouwens wél verwerkt in ons afvalverbrandingssysteem en niet meer via mijn haarwasserij in ons drinkwater opgelost.
Beslissing twee is dat ik met mijn voorraad shampoo iemand blij ga maken door ze weg te gaan geven. Ik weet mensen genoeg in mijn naaste kring die er niet over peinzen om geen shampoo meer te gebruiken en die mogen de mijne nu hébben inplaats van ze te moeten kopen.
Ja zelfs dat voelt diep van binnen wel wat dubbel, maar ik weet geen betere oplossing.
Ik stap zo meteen op mijn fiets, op mijn vrije dagje en fiets door het prachtige IJssellandschap dat zich pal achter mijn deur uitstrekt naar de stad en ga daar mijn allereerste Utekramm dierproefvrij product kopen in de reformzaak. Ook schaf ik mijn eerste pakje backingsoda aan en een fles bio-appelazijn.
Het voelt als een cadeautje!