Er ruist iets over Nederland en dat gaat straks straffe bries worden!

Gisteren tijdens de lunch was het ineens zover. Het onderwerp van gesprek kwam op het bijhouden van je uitgaven.
Dat hoeft nog niet zo bijzonder te zijn, maar plotseling sloeg het sfeertje ook een beetje om en kreeg een vertrouwelijk tintje. Dat gebeurd bij ons niet zo gauw als het gaat over wat je in je portemonnee hebt zitten. Het algemene klagen dat alles zo duur is, dat is common stuff. Dat hoor je overal.
Het is ook heel verschillend, want de één heeft net met haar vriend het allereerste huisje gekocht en de ander heeft de kinderen de deur uit en de studies zijn afgerond. De leeftijden lopen ook sterk uiteen.
Dus dan sta je er heel anders voor én heel anders in.
Maar afgezien van dat, kwam de vraag ter tafel: weet je waar je geld blijft?
Sommigen wel maar een heel aantal zei doodeerlijk dat ze geen idee hadden maar dat het altijd op was!
Ik vertelde toen dat ik maandenlang een kasboek had bijgehouden met als drive het lezen van het boek van Annemarie van Gaal.
Ik merkte dat de neuzen vol verbazing mijn kant opgingen. Dat hadden ze niet verwacht.
Ik praat nooit over geld. (zou je niet zeggen hè...;-) )Ik ben een van degenen die inderdaad geen thuiswonende kinderen en oplopende studies meer hoeft op te hoesten. Waarom moest ik nou mijn uitgaven bijhouden?!

Ik vertelde dat ik door het zien van de programma's op tv zo'n jaar of drie geleden geïnspireerd was geraakt.
Dat ik me realiseerde dat ik enorme bedragen door de vingers liet glippen op jaarbasis waar ik hele leuke en fijne dingen van had kunnen doen. Dat het bij mij ook altijd op was aan het eind van de maand en dat ik dan niet eens wist wááraan!
Dat ik minder wilde gaan werken en mijn man ook, een soort zelfbedacht half pensioen-leventje en dat we dat sinds vorig jaar konden.
Ja dat klopte wel, want ik werk een dag minder in de week, dat was waar ook....
Ik biechte op dat ik me tegen heug en meug door mijn Berlijnse muur aan paperassen had heengewerkt die ik had aan polissen, afschriften en officieel briefpapier maar bleef bewaren.
Bang om iets weg te gooien. Geen idee waar het soms over ging.
Het hebben van zo'n muur, aan niet door te worstelende administratie bleken meer mensen te hebben.
Maar ook meer collega's hadden die al eens weggewerkt.
Wat een opluchting en wat een overzicht. En weer het gevoel hebben dat je zelf de touwtjes in handen hebt omdat weet wat er in je administratie zit.
Ik vertelde dat ik een overload aan vage verzekeringen de deur had uitgedaan en alle abonnementen hup opgezegd. En zelfs dat ik ontdekte dat er een hypotheekachtige lening was waarvan ik al die jaren dacht dat ik die aan het afbetalen was, maar dat ik daar alleen maar de rente van betaalde!
Schoon schip en toen dus dat kasboek.
Eerst was het helemaal niet leuk zei ik. Idioot gewoon om alle kassabonnen mee te nemen. Op te schrijven of je er waxinelichtjes of tomatensoep voor had gekocht.
Maar ook, dat ik na een maand al zag dat mijn kostenpost 'overigen' een regelrechte bloedzuiger was!
Ik ben gestopt met pinnen en betaal contant.
De ene vraag na de andere werd op mij en de collega's die ook zo te werk gingen afgevuurd.
Geen meewarig hoofdschudden, maar honger naar informatie. Hóé doen jullie dat?
Wat leverde het op? Hoe is dat nu?
Ook vertelden we dat het verslavend leuk werkte. Dat je het leuk gaat vinden om met een bepaald bedrag de winkel in te gaan en het daar gewoon mee te redden en anders gaat er eenvoudig wat uit de winkelwagen.
Dat je een ander keuzepatroon gaat ontwikkelen voor de produkten die je koopt.
Het was een superleuke lunch en ook vandaag weer even snel het erover gehad. Het was ineens iets van onder elkaar, want we zitten niet altijd met elkaar aan tafel maar er schuiven ook wel eens cliënten aan.
Eén collega diepte een vrolijk schriftje op uit haar tas en schreef er pontificaal in 1.75...broodje gezond onder het kopje uitgaven.
Er is een ommezwaai over Nederland aan het waaien..ik weet het zeker.
Want dit is vast geen toevalligheid in mijn stadtje, aan mijn lunchtafel. Dit gaat de nieuwe hype worden.
Eindelijk en gelukkig maar!